IŞIĞIN ÖNÜNDEKİ ENGELLER
Bir adamı gece yarısı odasında ayak patırtısı işitti. Bu saatte kim olabilirdi ki? Bunu anlayabilmek için hemen mumu yakmaya davrandı.
Bunu fark eden hırsız zifiri karanlıktan istifade ederek; adamın hemen önüne çöktü.
Ev sahibi çakmağı çaldıkça hırsız, usta parmağı ile çakmağın pamuktan yapılmış olan kavına hafifçe dokunarak söndürüyordu. Adam, kavın bir türlü ateşlenmemesini ıslaklığına veriyor; evin içindeki hırsızı aklına bile getirmiyordu!
“İşte senin de gönlünde iman ateşini söndüren veya söndürmek için türlü desiseler çeviren biri vardır. Kör gözün görmüyor, zayıf aklın ermiyor!
İdrak edemiyor musun ki; dönen bir şey olur da onu döndüren bir güçlü kişi olmaz mı? Koskoca arzın kendi kendine dönüp, gece ile gündüzün sahipsiz olabileceğine aklın kesiyor mu? Ey aklını doğru kullanamayan kişi! Aklın alacağı şeyleri bırakıp ta aklın almayacaklarını doğru diye kabul etmene nasıl bir özür bulabilirsin? Bir de gönlündeki apaçık ışığı maharetle söndüren ve seni akılsız budalaya döndüren şeytanı inkâr edersin. Bunu da hatırlayarak şu noktaları iyi düşün: Bir evi yapanın olması mı daha akla uygundur, yapıcısı olmayan kendi kendine kurulmuş (!) bir ev mi?
Yazıyı bir yazanın olması mı akla daha uygun, yoksa olmaması mı? En ulvi çizgilerle ortaya konan insan varlığı, aklı aciz bırakan tabiat güzellikleri nasıl olur da bir çizeni olmadan çizilir, bir yapan bulunmadan yapılır, akılsız adam?…” (Hazreti Mevlâna)
YA VARSA
PUTPERESTE VERİLEN DERS
Aklı fikri karmakarışıktı. Çünkü Allah’a inanmıyordu. Düzenli bir hayatı yoktu. İç dünyasını kemiren bir dert ona rahat, huzur vermiyordu.
Bir de namaz kılanları, oruç tutanları görmesi vardı ya, âdetâ çıldırtıyordu onu. Niye bu adamlar sabahın erken saatlerinde kalkıp namaz kılıyorladı? Bir ay boyunca aç kalmalarının mânâsı neydi? Müslümanların dedikleri gibi, gerçekten âhiret var mıydı?
Bu duygular içerisinde, adımlarını nereye attığını bilemeden, ilerleyip gidiyordu. Karşısına biri çıkınca birden irkildi. Bu, “Allah’ın arslanı” diye anılan Hz. Ali idi. Adam kendini tutamayarak içini döktü:
“Ey Ali” dedi. “Siz Müslümansınız, ben ise bir putperestim. Bakıyorum da siz bıkmadan, usanmadan hergün namaz kılıyorsunuz. Senede bir ay oruç tutuyorsunuz. Zekât veriyorsunuz… Daha neler neler… Bu hayat bunca sıkıntılara değer mi? Üstelik ‘Âhiret vardır, bunların mükâfatını orada göreceğiz’ diyorsunuz. Bana göre siz boşuna didinip duruyorsunuz. Âhiretin olduğunu hiç sanmıyorum.”
Hz. Ali, karşısındaki adama acıyarak baktı:
“İş senin sandığın gibi değil” dedi. “Putperest olduğun için ibâdetlerimiz seni sıkıyor. Ama bir de bize sor, biz yaptığımız ibâdetlerden sıkılmak şöyle dursun, aksine, büyük bir lezzet alıyoruz. Dünyamız aydınlanıyor, hayatımız düzene giriyor. Nasıl insan vücudunu beslemek için yemek zorundaysa, ruhunu doyurmak için de ibâdet etmek zorundadır. Bizim yaptığımız ibâdetler yüzünden zarar gördüğümüzü hiç duydun mu?”
Adam ezile büzüle,
“Hayır” dedi. “Hiç duymadım, görmedim.”
“Bir suâlim var, farzedelim ki-hâşâ-âhiret yok, o zaman şu yaptığımız ibâdetlerden dolayı bir kaybımız olur mu?”
“Hiçbir kaybınız olmaz.”
“Peki, hiç düşündün mü? Eğer âhiret varsa ki -mutlaka vardır- o zaman senin hâlin ne olur? Senin kazancın ne olur?”
Adam uzun uzun düşündü. Mutlaka ölecekti. Ama dünyada Allah’a inanmıyordu, ibadet etmiyordu. Hazret-i Ali’nin dediği gibi, eğer âhiret varsa hâli ne olacaktı?
Başını kaldırdı. Alnında imân nuru ışıldıyordu.
“Haklısın ey Ali” dedi. “Ben hatalıyım. Gerçekten âhiretin varlığına inanıyorum. Allah’ın varlığına da inanıyorum. İslâm dininin en yüce en mükemmel ve tek hak din olduğuna iman ediyorum.”
Kelime-i Şehâdet getirip hemen oracıkta Müslüman oldu. (Zamanı Durduranlar-Şaban Döğen-Gençlik Yayınları)
Videolar:
*(Bizi Seven Var 58. Video “Allah’ın Varlığına Bu Örnek Yeter-Yolyordam 9 Dk” 7.Sınıf 10.Ders)
